Pablo to bardzo nietypowy dom. Już bryła budynku zaznacza jego niecodzienność, a wewnątrz czekają nie mniej interesujące rozwiązania. Został zaprojektowany jako dom mieszkalny i jednocześnie miejsce spotkań członków klubu wynalazców, i stąd jego dosyć rozczłonkowana struktura bez wyraźnego zaznaczenia pomieszczeń. Dolny salon (letni) jest jednoczesnie oranżerią, ale może też służyć do organizowania przyjęć, gdyż na tym samym poziomie znajduje się kuchnia kateringowa, spiżarnia i piwniczka winna. Salon jest wysoki i mogą w nim rosnąć rośliny do 6 m wysokości.
Na parterze jest salon zimowy połaczony z barem, w którym można też przyrządzać posiłki. W kredensie (spiżarni) jest okrągły regał, który obracając się na śrubie z gwintem trapezowym podnosi się z pomieszczenia piwnicznego, zapewniając właściwą temperaturę przechowywania. Nad salonem zimowym jest kładka prowadząca do „kawiarenki” ze szaklaną podłogą, z której widać salon letni (oranżerię). Jest też druga kawiarenka – na antresoli w rogu salonu letniego.
Salon myśliwski, sauna i łazienka mają wspólny, trójstronny kominek z przesuwaną szybą.
Na piętrze są sypialnie dla gospodarza i gości. Budynek ma trzy wejścia: główne - na poziomie parteru, boczne – do salonu letniego i pochylnię do piwnicy dla wózków z potrawami z kateringu.
Dom nie posiada typowego centralnego ogrzewania. Za źródło ciepła służą kominki z rozprowadzeniem powietrza oraz siłownia wiatrowa (rotor na dachu). Oprócz podłóg budynek nie ma prostych płaszczyzn. Jest to możliwe dzięki szkieletowi żelbetonowemu stanowiącemu ustrój nośny budynku. Szkielet może być wypełniony dowolnym materiałem: cegłą, drewnem, kamieniem itd.
